Го знаеш оној момент кога погледнуваш наназад и не те интересира ништо, ни што си направил ни што ќе направиш? Тоа да, мислиш на многу работи, но потоа гледаш што те опкружува. Меѓу другото, го гледаш светот на wannabe смешни кловнови. Така изгужвани, ги ставаш мислите во еден пакет завиткан со убава хартија, со ѕвездички, месечинки и еднорози и го фрлаш во водите на врховна рамнодушност.
Се насмевнуваш, радосен си продолжуваш. Ништо повеќе.
Се насмевнуваш, радосен си продолжуваш. Ништо повеќе.