Имам еден шкаф за облека. Како сите други е. Несреден, преполн со стуткана монотона облека. Убаво ми е да си замислувам дека внатре има џуџиња и духови. Или, во најмала рака, некој заборавен леш. Би сакал да нема дно и да можев да нурнам во него и да се појавам на друго место каде што искреноста нема да биде дефект и љубовта ќе биде достижна. Ама не и не.
Имам еден шкаф за облека. И не знам шо ќе ми е, кога не ми служи за ништо.
Имам еден шкаф за облека. И не знам шо ќе ми е, кога не ми служи за ништо.